Gerçekler

Konu: Gerçekler Perş. Tem. 14, 2011 2:04 pm

Kulübemde geçirdiğim en sessiz sakin zaman olmalıydı. Hava son derece sıcaktı, dışarı çıkılacak gibi değildi. Serin kulübemde kalmayı ve kitabımı okumayı tercih etmiştim. Ortak salonda kanepeye yayılmış, ayaklarımı uzatmıştım. Tam kitabımı açıp okuyacakken yukarı kattan Del indi. Göz göze geldik, elinde kitap olduğunu fark edince gülümsedim. O da bana gülümsedi ve karşıdaki kanepeye uzanıp kitabını açtı. Elindeki kitabın en sevdiğim serinin sonuncu kitabı olduğunu fark edince ağzım açık bakakaldım. O kitap maalesef öyle her kitapçıda satılmazdı. Yazarın ev adresini bulup kendisinden almak zorunda kalmıştım. O kitapları çok sevmiştim fakat kimse bilmediği için kimseyle konuşamamıştım. Bundan nefret ederdim. Ağzım açık baktığımı görünce “Jule?” dedi sorarcasına. “Aman Tanrım! Anahtar’ı mı okuyorsun?” diye sordum şaşkınlıkla. “Evet” dedi gülümseyerek. “Bulmam çok zor oldu” “Şakamı yapıyorsun? O kitapları çok severim, yazarı da! Ben de hiçbir yerden bulamamıştım ve yazarın kendisinden almıştım!” Şaşkınlığım yavaş yavaş heyecana dönüşüyordu. Birden o da heyecanlandı ve ayaklarını toplayıp düzgünce kanepede oturdu. “Bu kitap hakkında konuşmak isteyip de kimseyle konuşamamak çok berbat bir durumdu! Sanırım ruh ikizi falan olmalıyız!” dedi gülerek. “Söyle bakalım, en çok sevdiğin karakter hangisi?” diye sordum. “Hım, aslında hepsi iyi ama ben en çok Arkarian’ı seviyorum” dedi. Gülümseyip “Neden?” diye sordum. “Çünkü, yıllarca yaşamış olması ona muhteşem bir olgunluk kazandırmış. Mavi saçları ve eflatun gözleri ile Isabel’in de dediği gibi çok çekici. Adamın kullandığı kelimeler bile karizmatik!” Nedenleri sayarken benim de gözlerim fal taşı gibi açılıyordu. Sanki çok önemli bir olaymış gibi “Bence de!” dedim heyecanla. Gülüşmeye başladık.
Biz gülüşürken kulübenin kapısı açıldı ve içeri Fed girdi. “Dışarısı… çok… sıcak!” dedi bezmiş bir halde. Hemen kanepenin üstüne yığıldı ve gözlerini kapattı. “Siz neye gülüşüyordunuz?” diye sordu. “Hiç” diye cevap verdik aynı anda. “Sana ne oldu?” diye sordu Del. “Voleybolda birkaç Hera evlatlığı ezip geldim” dedi umursamazca. “Sana su getireyim” deyip kanepeden kalktım. Mutfakta buzluktan su çıkarıp bir bardağa doldurdum, biraz da ılık su koyup çıktım. Ortak salona hızlı adımlarla ilerledim. Gördüğüm manzara karşısında biraz şaşırdım çünkü Del ve Fed ağızlarını kocaman kocaman açmış, salonun diğer köşesine bakıyorlardı. Baktıkları yere baktım ve gördüğüm şey karşısında elimdeki bardağı düşürdüm. Bardak paramparça oldu ve camlar etrafa saçıldı. Kardeşlerimin baktığı yerde bir silüet vardı. Görkemli ve muhteşem biri. Öylece bakakalmıştım ki, Fed aklımdan geçeni sordu. “Baba?”